سلام خوبین؟ بعد از ماهها فرصت کردم بنویسم. دلم برای اینجا بی نهایت تنگ شده بود. نمیدونم هنوز کسی اینجا میاد یا نه .
ما سه تا خوبیم یعنی عالی هستیم . دو هفته س از ایران برگشتیم . یک هفته دبی موندیم و چهار هفته ایران. باید بگم این بار ایران بدترین حال ممکن رو داشت . از اینکه هر روز و هر ساعت قیمتها بالا میرفت و مردم دایما در حال صحبت راجع به قیمتها بودن حالم گرفته میشد. مقداری پوند همراهم بردم که مثلا خرج کنم اونقدر بهم استرس دادن و هی منو ترسوندن که هر کی پیدا شد بفروش. منم با پوند ۸۰۰۰ فروختم بعد به سیزده هزار تومن رسید.
ناراحت بودم از اینکه مردم اینقدر مستاصل و درمانده شدن و در خریدن ابتدایی ترین چیزهای زندگی موندن.
دلم نمیخواست کشور زیبای ایران رو در بدبختی و فلاکت و خشک سالی ببینم.
غمگین شدم از دیدن اون همه غصه و گرفتاریه مردم که بابتش سر هم فریاد میکشن.
البته که خوش هم گذشت در کنار مادر و پدرم و خواهر و برادرام.
با تمام روزهای خوب باز با یه دنیا غم برگشتیم به غربت. البته بگم این دفعه بر خلاف دفعات قبل دلم میخواست زودتر بیام خونه. کلافه و خسته بودم.
بعد از چند روز بچه ها رفتن مدرسه . ملودی کلاس نه و ملینا کلاس دو را شروع کردن. منم برگشتم سر کار و باز هم روتین همیشگی.
ماشینم رو فروختم تا یه ماشین بهتر بخرم که فردا میرم تحویل بگیرم. ولی این چند روز بی ماشینی خیلی سخت گذشت فکر نمیکردم که اینجوری دست و پام تو هم بره.
خب من قراره از این به بعد هر روز و هر لحظه شکر گذار خداوند باشم چون همه جوره هوامونو داشته و جایی برای ناشکری باقی نمونده.
خیلیا کوچ کردن اینستگرام و کل پستاشون شده عکس.
منم زیاد وقت نمیکنم بیام بنویسم
اگه دوست داشتین دنبال کنید پیغام بدین تا آیدی اینستگرام رو بدم فالو‌کنید .
از اینکه اینجا رو‌هنوز میخونید ممنونم