آدمها شبیه لیوانند
ظرفیتهایی مشخص دارند.....
بعضی به اندازه استکان،
بعضی فنجان ،
بعضی هم یک ماگ بزرگ,,,,,
وقتی بیش از ظرفیت لیوان در آن آب بریزی، سر ریز میشود،
خیس میشوی،
حتی گاهی که در اوج بدشانسی باشی
و در لیوان به جای آب ،
شربتی چیزی را زیادی ریخته باشی
وسرریز شده باشد ،
لکه ش تا ابد بر روی لباست میماند.....
آدمها مثل لیوان میمانند .....
ظرفیت هایی مشخص دارند.....
لطفا" قبل از ریختن مهر و عطوفت در پیمانه های وجودیشان ،
ظرفیتشان را بسنج.....
به اندازه محبت کن.....
اگر اینکار را نکنی ،
اگر زیادی محبت کنی
اگر سر ریز شدند و محبت بالا آوردند ،
باد الکی به غبغب انداختند
و پیراهن احساست را لکه دار کردند ،
فقط از خودت
و عملکرد خودت عصبانی باش،
نه از آدمها که شبیه لیوانند....
دقیفا همینطوره
سلام
ما بر این باورم :
مهر و محبت ، مهر ورزی و ... لازمه ی ما انسانها به هم نوع خود و به همه ی کائنات می باشد و همگونه که صاحب هستی جز این برای مخلوقات نکرده و نمی کند ( و حتی خشم او خود درسی از مهر ورزی و محبت است . ) اینکه نوشته اند تو نیکی کن در دجله انداز / خداوند در بیابان دهدت باز . بی فلسفه و منطق نبوده و نیست .
گاه می اندیشم اگر ما به کسی بیش از اندازه ات مهر و محبت نموده ایم مقصر اون نبوده و نیست بلکه می شود نوشت که :
خود کرده را تدبیر نیست . حتی ما خود به اون جفا نمودیم و بیش از گنجایش و ظرفیتش به او بار زدیم و او کم آورد !!
علی ایحال نتیجه گرفتن و قضاوت نمودن دیگران بر مبنای قدر نشناسی از لطف و مهر و محبتمون کار بس دشوار و سختی است . انسانها متفاوت می اندیشند ، گاه همانی که برای ما مهر و محبت و لطف نوشته میشود برای دیگری حتی ظلم و ... خوانده میشود .
یادمون هست که :
پندار نیک ، گفتار نیک ، کردار نیک ، از اهم وظایف ما انسانهاست .
dorosteh moafegham
kheili ghashang bood
سلام خوبین امیدوارم همیشه شاد وپر انرژی باشید